náttúra

f.

1) nature (eptir boði náttúrunnar);

2) (supernatural) virtue, power (fylgði þessu náttúra mikil);

3) pl., spirits, powers.

* * *

u, f. [from Lat. natura], nature; eptir boði náttúrunnar, Fms. i. 104; sjálf náttúran, Stj. 177; náttúran sjálf en fyrsta móðir vár, Mar.

II. (supernatural) virtue, power, 544. 39; svá hefir hann mikla náttúru með sér, Nj. 44; fylgði þessu n. mikil, Fms. xi. 128; ef þú lætr þessar náttúrur fylgja, Fas. ii. 529.

III. natural quality; náttúra jarðar, Edda (pref.); er kunni náttúru allra strengleikja, Str. 67:—nature, disposition, bera náttúru á e-t, Bárð. 167; hafa náttúru til e-s, to have inclination towards, passim:—potency, náttúru-laus, impotent.

IV. in plur. spirits, powers; margar þær náttúrur hafa nú til sótt er áðr vildu við oss skiljask, ok enga hlýðni oss veita, Þorf. Karl. 378.

COMPDS: náttúrubragð, náttúrugjöf, náttúrugripr, náttúrugrös, náttúrulauss, náttúrulög, náttúrusteinn, náttúruvani.